 |
| ژاله کاظمی آزاد |
ژاله کاظمی (زاده ۱۳۲۲ تهران - درگذشت ۱۲ فروردین ۱۳۸۳ حومه واشینگتن دی.سی)، نقاش، گوینده تلویزیون، و دوبلور ایرانی.
ژاله کاظمی در دوازدهم فروردین ۱۳۲۲ در خانواده‌ای فرهنگی در تهران متولد شد. سالهایی از کودکی و نوجوانی را در آبادان گذراند. از همان دوران نوجوانی در برنامه‌های تئاتر و شعر و ادب رادیو محلی آبادان شرکت می‌کرد.
ژاله کاظمی در سال ۱۳۳۷ به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد. در این هنگام گرایش به فعالیت در عرصه گویندگی پیدا کرد، و گویندگی و دوبلاژ را به شکل حرفه‌ای آغاز کرد. در هجده سالگی سفری به رم کرد، جایی که دوبله فیلم به زبان فارسی توسط عده‌ای از ایرانیان مقیم ایتالیا از اوایل دهه ۱۳۳۰ آغاز شده بود. ژاله کاظمی طی شش ماه‌اقامت در آنجا، در کنار پیشگامان دوبله مانند منوچهر زمانی، نصرت کریمی و حسین سرشار در زمینه دوبله فعالیت کرد و تجربه‌اندوخت. در دهه ۱۳۴۰، که دوران طلایی دوبله در ایران خوانده می‌‌‌شود، بر قله‌این حرفه‌ایستاد و معتبرترین زن گوینده فیلم و یکی از چند دوبلور درجه‌اول بود که علاوه بر گویندگی، در زمینه مدیریت دوبلاژ هم فعالیت می کرد. از میان نقش‌های مشهور او در دوبلاژ باید به ویویان لی در « اتوبوسی بنام هوس »، الیزابت تیلور در «چه کسی از ویرجینیاوولف میترسد»، میا فارو در «گتسبی بزرگ»، جولی کریستی در «دکتر ژیواگو»، جولی اندروز در «اشکها و لبخندها» و سوفیا لورن در تمام فیلمهایش اشاره کرد.
 |
| ژاله کاظمی آزاد |
ژاله کاظمی همزمان با کار به تحصیل هم ادامه داد. از دانشگاه ملی در رشته علوم سیاسی لیسانس گرفت، و از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (با بورس تلویزیون) فوق لیسانس تعلیم و تربیت گرفت. او همچنین در کنار گویندگی و دوبلاژ، کار اجرای تلویزیونی را نیز تجربه کرد و بعدها در برنامه های ادبیات امروز و ادبیات جهان و ادبیات کلاسیک و مجله‌های تصویر زمان و مجله هنر این کار را دنبال کرد. در سال‌های آخر فعالیت خود در تلویزیون، تهیه‌کننده و مدیر اجرایی چندین برنامه تلویزیونی بود.
پس از انقلاب اسلامی، ژاله کاظمی به عنوان یکی از چهره های شاخص و محبوب تلویزیون پیش از انقلاب، در سیمای جمهوری اسلامی ایران جایی نداشت. بعدها با عوض شدن فضا در دوره‌هایی، جسته و گریخته در خارج از تلویزیون به گویندگی پرداخت . برخی از این آثار برای پخش در تلویزیون بود. گفتار متن برخی از برنامه‌ها در باره سینما را می‌خواند، گوینده چند فیلم مستند بود، و در چند فیلم به جای بازیگران ایرانی حرف زد و در دوبله چند فیلم و سریال خارجی هم شرکت کرد. در پی موفقیت نمایش نسخه زیرنویس‌دار فیلم دیگران (آلخاندرو آمنابار) در سینماهای تهران، در دوبله فارسی این فیلم به جای نیکول کیدمن حرف زد. آخرین بار با صدای آرامبخش خود در فیلم «ساعت‌ها» به جای مریل استریپ صحبت کرد.
 |
| ایرج گرگین |
ژاله کاظمی در سال‌های پس از انقلاب، بار دیگر نقاشی را از سر گرفت. او که در آن سالها بیشتر در آمریکا ساکن بود، در سال ۱۳۶۲ نخستین نمایشگاه آثارش را برگزار کرد و از آن پس آثارش در چندین نمایشگاه گروهی و انفرادی در ایران و آمریکا به نمایش در آمد. اولین نمایشگاه نقاشی او در واشنگتنبا استقبال منتقدان و بازدیدکنندگان روبرو شد و روزنامه واشنگتن پست در مقاله‌ای با عنوان «تعویض اسب‌ها» (Changing Horses) نوشت: آدمی که گوینده فیلم و مجری تلویزیون بوده حالا رنگ و بو و عطر صدایش را به بوم نقاشی منتقل کرده‌است.»
ژاله کاظمی هنرمند برجسته و صاحب نام دوبلاژ در ۱۲ فروردین ۱۳۸۳ پس از سالها جدال با بیماری سرطان در ۶۱ سالگی در واشینگتن دی.سی درگذشت.
و اما، بانو زهره کاظمی آزاد که پس از ازدواج با میرحسین موسوی نام و فامیل خود را به زهرا رهنورد تغییر داد، خواهر ژاله کاظمی با نام کامل ژاله کاظمی آزاد گوینده توانای تلویزیون زمان شاه، نقاش و از دوبلورهای بسیار موفق بوده که بسیاری از بازیگران بیگانه تنها به انگیزه صدای زیبای او در ایران سرشناس شدند. از سوی دیگر شادروان ژاله کاظمی همسر ایرج گرگین از مدیران بسیار موفق تلویزیون در زمان شاه بود که اکنون در بیرون از کشور به سر می برد.
پریسا و ژاله کاظمی در سال 1356 - تلویزیون ملی ایران
صدای زیبا و دوست داشتنی بانو ژاله کاظمی به جای الیزابت تیلور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر